هیستومورفولوژی پیوند بافت تازه تخمدان موش های نژاد بالب سی در عضلات ناحیه پشتی

مقدمه و هدف: تا به حال روش های مختلفی جهت حفظ قابلیت باروری در دختران و زنان جوان مبتلا به سرطان مورد توجه قرار گرفته اند. یکی از شاخص ترین این روش ها پیوند بافت تخمدان می باشد. با وجود موفقیت نسبی این روش، بحث های گوناگونی در خصوص مکان مناسب پیوند و روش های مختلف انجام پیوند وجود دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی هیستومورفولوژیک پیوند بافت تاره تخمدان به دو روش داخل عضلانی و ما بین عضلانی در موش های نژاد بالب سی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1388 در دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد، پیوند بافت تازه تخمدان در تعداد 20 سر از موش های 6 هفته ای ماده نژاد بالب سی که در 14ـ12 روزگی تخمدان آنها برداشته شده بود، به دو روش داخل عضلانی و ما بین عضلانی در عضلات ناحیه پشتی صورت پذیرفت. از تخمدان موش های ماده 14ـ12 روزه به عنوان بافت پیوندی استفاده شد. موش های دریافت کننده پیوند به مدت 4 هفته به صورت یک روز در میان یک واحد هورمون محرک فولیکولی به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. در پایان هفته دهم تمامی موش های دریافت کننده پیوند کشته شده و بافت تخمدان پیوندی خارج گردید. کلیه نمونه ها جهت بررسی وضعیت رگ زایی و ماندگاری فولیکول ها مورد بررسی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در گروه پیوند بین عضلانی کلیه پیوندهای بافت تازه تخمدان دژنره شدند و هیچ رگ زایی جدیدی مشاهده نشد. در گروه پیوند داخل عضلانی به غیر از 2 مورد رد پیوند، در مقاطع تهیه شده علی رغم آن که در برخی مناطق بافت پیوندی نقاط نکروتیک کوچک مشاهده شد، لیکن بیشتر بافت تخمدانی از نظر ظاهری سالم بود و در داخل آن فولیکول های ابتدایی و فولیکول های اولیه، ثانویه و آنترال مشاهده شد. به غیر از کاهش معنی دار در تعداد فولیکول ها و اندازه کوچک تر فولیکول ها در بافت پیوندی در مقایسه با گروه کنترل(05/0p<)، هیچ تفاوتی عمده دیگری در مورفولوژی، هیستولوژی و روند بلوغ فولیکول ها در میان تخمدان های پیوندی و گروه کنترل وجود نداشت. نتیجه گیری: پیوند بافت تازه تخمدان در داخل عضلات ناحیه پشتی بدون نیاز به پایه عروقی، دارای قابلیت رگ زایی جدید، بقای مناسب فولیکول های ابتدایی و تکامل طبیعی و قابل توجه فولیکول های در حال رشد می باشد. دژنره شدن کلیه بافت های پیوندی در گروه پیوند ما بین عضلانی نشان گر نامناسب بودن این مکان جهت انجام پیوند است.